Σάββατο 28 Ιουνίου 2008

Δικαιοσύνη και Εκκλησία

Άρθρο του κ. Στέφανου Ματθία,
Επίτιμου Προέδρου του Αρείου Πάγου

στο περιοδικό Ελληνική Δικαιοσύνη (ΕλΔ)

Η Ελληνική Δικαιοσύνη βρίσκεται σε αφύσικο εναγκαλισμό με την Ορθόδοξη Εκκλησία:
Λατρευτικές εικόνες και ευαγγέλια σε όλα τα ακροατήρια και στα δικαστικά γραφεία, αγιασμός κατά την έναρξη του δικαστικού έτους, καθιέρωση του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη ως προστάτη του δικαστικού σώματος, δικαστική αργία κατά την ημέρα που εορτάζεται ο Άγιος, λειτουργίες, λιτανείες και αγρυπνίες στο φερώνυμο ναό, παρουσία εκπροσώπου της Εκκλησίας σε εκδηλώσεις της Δικαιοσύνης…
Αυτά είναι φαινόμενα αναχρονιστικά, ασυμβίβαστα προς ένα σύγχρονο κράτος δικαίου, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Φαινόμενα που σκιάζουν την Ελληνική Δικαιοσύνη, την εμφανίζουν υπό εκκλησιαστική κηδεμονία.
Από τον Τύπο μαθαίνουμε ότι σ’ αυτά έρχεται τώρα να προστεθεί η οικοδόμηση και λειτουργία ναού στο χώρο του Αρείου Πάγου!
Όταν το διάβασα σταυροκοπήθηκα! Καθώς όμως οι μέρες περνούσαν, επανερχόταν η απορία: ποιος και γιατί εμπνεύστηκε αυτή την αφύσικη συστέγαση και πώς κατάφερε να την προωθήσει;
Θα πρόκειται, υποθέτω, για εκκλησιαστική πρωτοβουλία. Την ίδια πρωτοβουλία, για την ίδρυση και λειτουργία ναού στον Άρειο Πάγο, είχε εκδηλώσει η Εκκλησία και πριν από δέκα περίπου χρόνια. Συνάντησε όμως τότε αντιστάσεις και το «σχέδιο» δεν προχώρησε. Τώρα βρήκε πρόθυμα ώτα;
Κατά τα τελευταία χρόνια η Εκκλησία προσπαθεί να διεισδύει σε χώρους άσκησης κρατικής εξουσίας. Η παρουσία ιερωμένων σε χώρους του Αρείου Πάγου μπορεί να ενθαρρύνει κάποιους διαδίκους να επιζητούν τη μεσολάβηση κληρικών σε εκκρεμείς δίκες... Οι κίνδυνοι είναι προφανείς για όλα τα μέρη.
Επιπλέον, μετά την ίδρυση «ορθόδοξου» πολιτικού κόμματος, η εκάστοτε Κυβέρνηση, για να συγκρατήσει τους ψηφοφόρους της, ενδέχεται να ενδίδει σε παρεμβάσεις και υποδείξεις εκκλησιαστικών παραγόντων. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί και σε θέματα προαγωγών δικαστών, ιδίως στις ηγετικές θέσεις της δικαστικής ιεραρχίας. Αν λοιπόν ιδρυθεί ναός μέσα στο χώρο του ανώτατου δικαστηρίου, κάποιοι υποψήφιοι για προαγωγή ή ενδιαφερόμενοι για άλλη ευνοϊκή μεταχείριση (μετάθεση, τοποθέτηση στις Βρυξέλλες, συμμετοχή σε συμβούλια κ.λπ.) μπορεί να γίνουν τακτικοί «προσκυνητές» στο ναό και «συνομιλητές» ιερέων και μητροπολιτών! Οι κίνδυνοι υπονόμευσης της δικαστικής τάξης και της αμεροληψίας των δικαστών είναι και πάλι προφανείς.
Εξάλλου, η ίδρυση και λειτουργία ορθόδοξου ναού στο χώρο του ανώτατου δικαστηρίου θα αποτελούσε προνομιακή μεταχείριση του ορθόδοξου δόγματος, ασυμβίβαστη με την, κατά το Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ισότητα όλων των θρησκειών και δογμάτων. Η ιδιαίτερη αυτή μεταχείριση δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ούτε από τη νεφελώδη και διαπιστωτική απλώς εξαγγελία περί «επικρατούσας» θρησκείας ούτε από την αριθμητική υπεροχή των ορθοδόξων. Επιπλέον η κατασκευή και λειτουργία στο χώρο του ανώτατου δικαστηρίου ορθόδοξου ναού θα υπονόμευε, στα μάτια αλλοθρήσκων ή αλλοδόξων, που συμβαίνει να αντιδικούν με ναούς, μονές ή άλλα ορθόδοξα καθιδρύματα, τη δικαστική αμεροληψία του Αρείου Πάγου. Θα αντέβαινε άρα στο άρθρο 6 παρ.1 της ΕΣΔΑ και στη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Για τους λόγους αυτούς ελπίζεται ότι η ηγεσία της Δικαιοσύνης, πολιτική και δικαστική, θα αντισταθεί στην υλοποίηση του σχεδίου.
[*] Εικονογράφηση: Γκόγια, "El sueño de la razón produce monstruos" ("Ο ύπνος της λογικής γεννά τέρατα" ).
To άρθρο του κ. Ματθία δημοσιεύθηκε αργότερα και στις Επιστολές της Καθημερινής της 3.7.2008.

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2008

Σύλλογος Φίλων του Ανθίμου

Ώσπου να φτιάξω ένα χωριστό blog του "Συλλόγου Φίλων του Ανθίμου", θα φιλοξενούνται εδώ και στο greek-orthodoxy.blogspot.com οι θαυμάσιοι λόγοι του Παναγριωτάτου Θεσαλονίκης και Πάσης Μακεδονίας Ανθίμου. Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια συνέντευξη που έδωσε στον Ηλία Κανέλλη και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Ταχυδρόμος της 14.6.2008.

Θεσσαλονίκης Άνθιμος:

«Ο Μεγαλέξανδρος; Μοιάζει με τον Άγιο Παντελεήμονα»

Λένε ότι επιδιώκει ρόλο ηγέτη ρεύματος που αντιπολιτεύεται τον Aρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Οι τελευταίες παρεμβάσεις του, για το Μακεδονικό και το γάμο των ομοφυλoφίλων, δεν πέρασαν απαρατήρητες. Τον συναντήσαμε οχυρωμένο πίσω από την εθνική ιδεολογία, να επικαλείται το πατριωτικό του ενδιαφέρον, και συνομιλήσαμε μαζί του. Τι έμαθε από τον Χριστόδουλο, τι πιστεύει για τον Σημίτη, πώς βλέπει τον Μεγαλέξανδρο, τι βλέψεις έχει για την ιεραρχία; Και τι συμβουλεύει τον προκαθήμενο της Εκκλησίας...

Aπό τον Hλία Kανέλλη

Ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος δεν είναι ένας τυχαίος ιεράρχης. Τα τελευταία χρόνια απασχολεί συνεχώς τη δημοσιότητα, για θέματα που υπερβαίνουν τα στενά εκκλησιαστικά ενδιαφέροντα. Η μετακίνησή του από τη μητρόπολη της Αλεξανδρούπολης στη Θεσσαλονίκη δημιούργησε κρίση ανάμεσα στην ελληνική Εκκλησία και στο Φανάρι. Το βασικό χόμπι του, όμως, είναι η ενασχόληση με θέματα εξωτερικής πολιτικής, αλλά και με θέματα πολιτικής γενικώς. Το Μακεδονικό είναι το κυρίως θέμα του, εσχάτως όμως ιστορία έγραψαν και όσα είπε για τους γάμους των ομοφυλοφίλων.
Ουκ εά τον καθεύδειν το του Χριστοδούλου τρόπαιον. Ίσως γι’ αυτό πολλοί, στην ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, θεωρούν πως κάνει ό,τι μπορεί για να καταγραφεί ως ενεργός πόλος αντιπολίτευσης στην πολιτική χαμηλών τόνων του σημερινού προκαθήμενου κ. Ιερώνυμου. Γι’ αυτό επιδιώξαμε να τον συναντήσουμε και, είναι αλήθεια, δεν κουραστήκαμε πολύ. Μας δέχτηκε ασμένως και δεν έδειξε σημάδια κόπωσης στο περίπου τρίωρο της συνομιλίας μας.
Η συζήτηση περιστράφηκε για πολλή ώρα στα στοιχεία της βιογραφίας του. Έχει γεννηθεί στην Ηλεία. Σπούδασε στη Φιλοσοφική κοντά σε σπουδαίους δασκάλους, συνέχισε στη Θεολογία και πολύ σύντομα βρέθηκε να εργάζεται ως διορθωτής στα έντυπα της Αδελφότητος Θεολόγων «Ο Σωτήρ» και να συντάσσει τα κείμενα της «Φωνής Κυρίου». Είναι περήφανος που, το 1971, είχε (όπως λέει ο ίδιος) «την ευθύνη για πολλές εκδηλώσεις, μεταξύ των οποίων ο εορτασμός της συμπλήρωσης 150 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, το 1971. Συνέπεσε η επετηρίς αυτή να είναι στη διάρκεια της επταετίας. Εορτάστηκε όπως τότε μπορούσαμε να την εορτάσουμε». Ορίστηκε Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως λίγο πριν το πραξικόπημα κατά του Μακάριου και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ο διορισμός του είχε τις υπογραφές «του Καραμανλή, ως πρωθυπουργού, και του Προέδρου της Δημοκρατίας Γκιζίκη, που φέρθηκε, λένε, πολύ χρήσιμα εκείνη την περίοδο στην πατρίδα για να εξασφαλιστεί η ενότητα». Έζησε τριάντα χρόνια στον Έβρο, μια περιοχή στην οποία παραδέχεται ότι οι (λίγοι) μειονοτικοί ζούσαν σε απομόνωση, όπως άλλωστε σε όλη τη Θράκη. «Τώρα επιχειρούν κάτι άλλο βάσει των νέων δεδομένων της παγκοσμιοποίησης», λέει. «Δηλαδή μπορεί όποιος θέλει να πάει κάπου, θα πηγαίνει να εγκατασταθεί και δεν θα ρωτά κανέναν. Εμείς ήμασταν άψογοι απέναντί τους. Ναι μεν μπορεί να ζούσαν πολιτιστικά υποβαθμισμένοι γιατί κατά κανόνα είναι οι λεγόμενοι (δεν το λέω υποτιμητικά) Τουρκόγυφτοι, αλλά τους παίρναμε στις εργασίες μας». 30 χρόνια μετά, στη Θεσσαλονίκη, θεωρεί σπουδαίο ότι επανεκκίνησε ο ίδιος το Μακεδονικό. «Η πρώτη δημόσια νύξις», λέει χαρακτηριστικά, «ήταν ενώπιον του πρωθυπουργού στην Έκθεση Θεσσαλονίκης, όταν είπα μερικά σταράτα μοραΐτικα και λακωνικά». Παρά τις επικρίσεις, συνέχισε να παρεμβαίνει. Σε αυτό το σημείο η συζήτηση φούντωσε, με αντικείμενο το χαρακτήρα της Θεσσαλονίκης. Είναι άραγε συντηρητική πόλη, όπως ισχυρίζονται πολλοί;
«Η Θεσσαλονίκη», απαντά, «είναι μεγάλη πόλις που έχει κύριο γνώρισμά της τη διατήρηση της παραδόσεως της ορθοδόξου χριστιανικής μας πίστεως. Μαζί με τη φιλοπατρία».

Γίνεται μια κριτική, ότι στην προσπάθεια μετά την απελευθέρωση να εδραιωθεί ως ελληνική χριστιανική πόλη άλλαξαν βίαια πολλά χαρακτηριστικά της ιδιοσυστασίας της. Τελευταία απώλεια, η εξουδετέρωση της παράδοσης των Σεφαραδιτών Εβραίων, που είχαν ζήσει εδώ τόσες εκατονταετίες.
Η πολιτισμική παρουσία των Εβραίων έλειψε διότι έλειψε ο πληθυσμός. Έμειναν λίγοι. Εγώ τους βλέπω πάντοτε, χαιρετούμεθα και σε όλες τους τις εκδηλώσεις όταν ζητούν δεν πάω εγώ βέβαια αλλά ο πρωτοσύγκελος που θα με εκπροσωπήσει. Πολλοί πέθαναν κατά τη διάρκεια του πολέμου. Όμως οι χριστιανοί εδώ φέρθηκαν στους Εβραίους πολύ καλά. Τώρα, αν κάποιοι υπήρξαν και με παραπτώματα, αυτά συμβαίνουν σε όλες τις περιόδους.
Ξέρετε ποια είναι η σημαντικότερη μομφή; Ότι, μετά την εξαφάνιση της κοινότητας στα στρατόπεδα, εξαφανίστηκε και η μνήμη της, με την ισοπέδωση του εβραϊκού νεκροταφείου για να γίνει το πανεπιστήμιο. Διαφωνείτε; Μπορεί να είναι έτσι, αλλά είχαν μείνει τόσο λίγοι και η διάθεση των γηγενών και όσων ήλθαν από την απώλεια των αλησμόνητων πατρίδων φαίνεται ότι διεκδικούσε πλέον μια παρουσία της Θεσσαλονίκης απαλλαγμένη από τα ξένα στοιχεία.
Το ότι καλύφθηκε το νεκροταφείο δεν είναι βεβήλωση; Όπως το λέτε τώρα, το βλέπω, γιατί εγώ άλλωστε είμαι θρησκευτικός ηγέτης και πρέπει αυτά να τα σεβόμαστε. Όπως και εμείς θέλουμε να σεβαστούν τα δικά μας. Έγινε σε εποχή και υπό συνθήκες που δεν τις γνωρίζω, αλλά από ό,τι έχω ακούσει ήταν υπόθεσις των αρχών.
Εσείς θα συναινούσατε; Δύσκολα θα μπορούσα να συγκατατεθώ, εκτός και αν οι ίδιοι θα ήθελαν μια άλλη λύση, να τα βάλουμε κάπου αλλού δηλαδή. Αλλά για να τους διώξουμε διά της βίας δεν είναι εύκολο.
Με τον κ. Ψωμιάδη πώς τα πάτε; Πάρα πολύ καλά. Βέβαια, άλλη είναι η δική μου νοοτροπία. Διαφέρει από τη δική του. Είναι πολύ προσεκτικός με πολύ σεβασμό και διάθεση συνεργασίας και καλοσυνάτος άνθρωπος.
Αυτό με τις τηλεοράσεις που κάθε τόσο βγαίνει και τα κάνει γήπεδο; Είναι δικό του θέμα. Δεν ξέρω τι να σας πω. O απλός κόσμος το αποδέχεται, αλλά δεν ξέρω. Και προχτές με αυτό που είχε με τα καλλιστεία – δεν ξέρω...
Γιατί στρατεύεστε με τόση ζέση στο Μακεδονικό; Κρυφά υπάρχει μια μικροαντίθεσις με την Αθήνα. Εγώ δεν την καλλιεργώ. Λέω η πρωτεύουσά μας και η συμπρωτεύουσά μας. Το λέω με όλη μου την ψυχή και θαυμάζω την Αθήνα με όλη μου την ψυχή. Αλλά υπήρχε αυτή η ένταση για το Σκοπιανό που το ζούσαμε από ’δώ μέσα στο χώρο τον ελληνικό. Oι άνθρωποι εδώ ήθελαν να εκτονωθούν και ήθελαν και να ξέρουν. Εκεί βγήκα εγώ εις το προσκήνιο. Για να διατηρήσουμε ακμαίο το φρόνημά μας το πατριωτικό έναντι των επιβουλών και των προπαγανδών που έχουν κάνει σε όλο τον Καναδά και σε όλη την Αυστραλία και σε όλη την Ευρώπη.
Γιατί υπεύθυνοι πολιτικοί όπως ο Κ. Μητσοτάκης ή ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου δεν συμμερίσθηκαν αυτές τις σκέψεις σας και επιδίωξαν συμβιβασμό; Μήπως η ρεαλιστική πολιτική ήταν πιο σωστή; Όπως είδατε, δεν είναι εύκολος λαός. Είναι πάρα πολύ δύσκολοι, δύστροποι. Γνωρίζω τον κ. Μητσοτάκη, τον εκτιμώ και τον θαυμάζω για την ηλικία του και την αντοχή του, αλλά είναι της γραμμής να το κλείνουμε το θέμα, να τελειώνουμε. Δεν κλείνουν αυτά τα θέματα. Όταν τέτοια προπαγάνδα έχει προηγηθεί και τόσο μελάνι έχει χυθεί και τόσες αφίσες και τόσα ημερολόγια και τόσες προκηρύξεις και διακηρύξεις και, κατά την άποψή τους, επιστημονικά συμπεράσματα. Και να λένε «η Θεσσαλονίκη μας...».
Τώρα, σοβαρά κινδυνεύει η Θεσσαλονίκη; Αν εσείς έχετε ένα καλό οικοδόμημα και ο διπλανός σας αρχίζει να αμφισβητεί το οικοδόμημά σας επειδή είναι διώροφο και αυτού μονώροφο, δεν διακινδυνεύετε;
Προσωπικά, γελάω. Ε, δεν είναι έτσι. Διότι αυτοί έχουν σχέδια, έχουν προοπτικές. Βέβαια, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα.
Δεν θα συνέφερε την Ελλάδα αυτή η χώρα να είναι παράγων σταθερότητας στην περιοχή; Εδώ υπάρχει η ίδια η δυσκολία του λαού να αποδεχτεί αυτά τα οποία λένε θεωρητικά οι δικοί μας στην Αθήνα. Τα πάντα που πράττουν είναι για να αποδείξουν ότι αυτοί είναι οι μόνοι απόγονοι του Αλεξάνδρου και του Φιλίππου και ότι αυτοί είναι οι διάδοχοι του πολιτισμού. Δεν μπορούμε εμείς να μένουμε αδρανείς. Κι έπειτα, 130 κράτη τούς έχουν ανακηρύξει Μακεδονία.
Μήπως αυτό που λέμε, ότι και εμείς είμαστε απευθείας απόγονοι των αρχαίων, είναι μύθος; Δεν το πιστεύω. Βλέπω τα γνωρίσματά μας. Βλέπω και τους Πόντιους. Oι Πόντιοι εδώ είναι μεγάλη δύναμη. Είναι χωρισμένοι στα τρία. Λυπούμαι που είναι χωρισμένοι στα τρία, αλλά είναι επιβεβαίωση της ελληνικότητάς τους. Oι Έλληνες όπου και να είναι χωρίζονται.
Κάποια στιγμή ενδέχεται, συζητιέται πάντως, η γειτονική χώρα να κερδίσει μονομερώς το δικαίωμα να έχει συνταγματικό όνομα τη λέξη «Μακεδονία». Αν συμβεί αυτό, τι λέτε να κάνουμε; Πόλεμο; Δεν ξέρω τι θα κάνουμε. Oι επικεφαλής θα τα ρυθμίσουν αφού λάβουν υπόψη τους το φρόνημα του λαού. Σήμερα δεν είναι εύκολο να γίνει πόλεμος, ευτυχώς, αλλά εδώ η περιοχή είναι εύφλεκτη. Με τους Αλβανούς, με το Κοσσυφοπέδιο...
Σας αρέσει η πολιτική, έτσι; Από το 2000, με τη λαοσύναξη... Α, η λαοσύναξη του 2000 ήταν μεγάλη υπόθεσις. Και πολύ μεγάλη επιτυχία, το έγραψαν και έξω.
Θυμάμαι που, τότε, ο μακαρίτης ο Χριστόδουλος είχε πει «θα βγάλουν το σταυρό μας απ’ τον κοντό των σημαιών». Υπήρχε λοιπόν τέτοια πιθανότητα; Σε μια περίοδο βγήκε. Έβγαινε δηλαδή. Και αν δεν υπήρχε η αντίστασις αυτή, θα έβγαινε.
Από τον Σημίτη; Τώρα δεν τα θυμάμαι πολύ καλά.
Πάντως εκείνη η ιστορία με τις ταυτότητες κα τις λαοσυνάξεις, αν εξαιρέσει κανείς ότι έφθειρε τον Σημίτη σε ένα κομμάτι θρησκευόμενου πολιτικού ακροατηρίου, δεν νομίζω να απέφερε τίποτα στην εκκλησία. Και οι ταυτότητες άλλαξαν και πορευόμαστε με αρχές αυτονόητες, την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων, για παράδειγμα... Όπως το πράγμα μεθοδεύτηκε, ήταν μια επίθεσις των ανθρώπων που δεν θέλουν την εκκλησία ή δεν την αποδέχονται ή τη θέλουν στην άκρη. Δείτε ότι ο πρώτος που υπέβαλε αίτηση για αλλαγή ταυτότητας ήταν ο κ. Στέφανος Μάνος, ο οποίος έχει τους λόγους του και τα οικογενειακά του ζητήματα, τα παιδιά του είναι αλλού και η γυναίκα του αλλού. Όμως, από εμάς δεν έγινε ποτέ δεκτό ότι ο Σημίτης έχει επίδραση εβραϊκή στη σκέψη του και στις ενέργειές του.
Για όλα αυτά που λέτε έχουν αποκαλέσει τη συμπεριφορά σας ακροδεξιά (όπως άλλωστε και του Χριστόδουλου). Και συχνά, λόγω των παρεμβάσεών σας στα λεγόμενα εθνικά ζητήματα, σας αποκαλούν και εθνικιστή. Τι απαντάτε; Έχω απαντήσει ως εξής: εάν εθνικισμός είναι να αγαπώ την πατρίδα μου και να αγωνίζομαι για την πατρίδα μου χωρίς να αμφισβητώ των άλλων τα δικαιώματα, δεν με πειράζει και αν μου το λένε.
Λένε ότι η ενορία έχει ψήφους. Ψευδές και ασύστατο τελείως. Εγώ ξέρω ότι έχω στην εκκλησία χριστιανούς που είναι και της Ν.Δ. και του ΠΑΣOΚ και των κομουνιστών. Δεν ξέρω πλέον αν είναι του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν το ξέρω.
Με το ΣΥΡΙΖΑ έχετε πρόβλημα, ε; Με αυτά τα οποία βλέπουμε, έτσι ανακοινώνονται και τα είδα και τα άκουσα, ότι δηλαδή η αθλία κατάσταση που διαμορφώθηκε στα πανεπιστήμια κυρίως υποκινείται από την πλευρά των ανθρώπων του ΣΥΡΙΖΑ. Και θα το καταστρέψουν το κόμμα, θα δείτε. Εγώ είχα μια-δυο συγκρούσεις με τον κ. Τσίπρα...
Είχατε σύγκρουση με τον κ. Τσίπρα; Ναι, ήρθε εδώ και μίλησε, διότι κατάλαβε τι σημαίνει εδώ εκκλησία, με συγχωρείτε που το λέω έτσι. Και είπε «ο Μητροπολίτης σάς κατευθύνει» και τέτοια. Του απήντησα ότι εμείς αγωνιζόμαστε. Όταν εγώ αγωνιζόμουν στη Θράκη για τα εθνικά μας θέματα και για τις σχέσεις μας με τους μουσουλμάνους και για τα δικαιώματα του λαού που είναι ακριτικός, εσύ ήσουν ακόμα αγέννητος, του είπα.
Για να είμαστε δίκαιοι, ο Συνασπισμός αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Από αυτή την άποψη είναι ευρωπαϊκό κόμμα, δεν συμφωνείτε; Δεν συμφωνώ.
Δεν συμφωνείτε με την Ευρώπη; Με την Ευρώπη βεβαίως, κατά πολύ, την έχω ζήσει. Και στο Παρίσι έχω μείνει και τους εκτιμώ. Παντού έχω πάει στην Ευρώπη. Ποιος όμως μπορεί να προσδιορίσει ποια είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα, ώστε εσείς με τα δικά σας ανθρώπινα δικαιώματα να μην έρχεστε να καταργήσετε τα δικά μου ανθρώπινα δικαιώματα;
Τα Ηνωμένα Έθνη πρωτίστως. Αλλά από ’κεί και πέρα, να σου βγάλουμε το όνομά σου, του ορθόδοξου χριστιανού, από την ταυτότητά σου (γιατί εγώ το θέλω, είναι δικαίωμά μου), γιατί να το καταργήσεις;
Είχατε δηλώσει την 5η Νοεμβρίου 2007 ότι όχι απλώς πρέπει να υπερασπιστούμε το όνομα της Μακεδονίας αλλά πρέπει και να πάρουμε τα κομμάτια που μας λείπουν; Πήγαμε σε μια μεγάλη συγκέντρωση. Και εκεί οι προηγούμενοι αγορητές ενεφάνισαν τις διεκδικήσεις των γειτόνων για τη Μακεδονία, το Λευκό Πύργο, τη Θεσσαλονίκη. Όταν ανέβηκα να μιλήσω εγώ, εκτός χειρογράφου που μιλώ συνήθως και με όλη μου την ψυχή, υπήρχε ένας μεγάλος ενθουσιασμός, και λέω: εάν οι Σκοπιανοί διεκδικούν τη Θεσσαλονίκη μας και όλη τη Μακεδονία μας από τη Φλώρινα, την Κοζάνη, τα Γρεβενά μέχρι την Καβάλα, τη Δράμα και το Νέστο, τότε γιατί και εμείς να μη διεκδικήσουμε αυτά τα τμήματα της Μακεδονίας που μας λείπουν; Ένα τέτοιο είναι στο Μοναστήρι. Εγώ δεν είπα να πάμε να καταλάβουμε το Μοναστήρι, που είπαν μερικοί. Αλλά, αφού αυτοί τα διεκδικούν, γιατί και εμείς να μη διεκδικήσουμε και να είμαστε στη γραμμή του Παπανδρέου που έλεγε να μη διεκδικήσουμε τίποτα; Αυτή είναι η απάντηση. Μπορεί να ήταν προχωρημένο. Αλλά στην Αθήνα έγραψαν να εισβάλουμε στα Σκόπια, να καταργήσουμε τα σύνορα και δεν ξέρω τι άλλο. Δεν είπα τέτοιο πράγμα.
O Μεγαλέξανδρος ποιανού είναι πρόγονος; Oι πρώτοι πρόγονοι των Μακεδόνων ήρθαν από την Πελοπόννησο και εγκαταστάθηκαν στα βόρεια του Oλύμπου. Είναι από τα ελληνικά φύλα απαρχής του Oμήρου.
Έναν στρατηλάτη που δεν είναι ορθόδοξος πώς τον διεκδικεί το σχήμα της ορθόδοξης εκκλησίας; Δεν τον διεκδικούμε ως ιεραπόστολο. Αλλά με το να κυριαρχήσει σε αυτές τις περιοχές, να επιβάλει την ελληνική γλώσσα και να δώσει πολιτιστικά στοιχεία, προετοίμασε το έδαφος όπου έπεσε σε εύφορη γη το κήρυγμα του Ευαγγελίου.
Δηλαδή, η ορθοδοξία τον λατρεύει όπως θα λάτρευαν οι μπολσεβίκοι τον Σπάρτακο; Αν πάτε στο νησί στα Ιωάννινα, στη λίμνη, θα δείτε ότι έξω στο νάρθηκα οι αγιογράφοι έχουν τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, οι οποίοι προετοίμασαν για τη μονοθεΐα και τον Χριστό. Εγώ, πάντως, τον Μεγαλέξανδρο εκεί θα τον έχω (δείχνει έναν πίνακα, ψηλά). Είναι ένα έργο του Βαρλάμη και μοιάζει με τον Άγιο Παντελεήμονα.
Έχετε ήδη εκφραστεί αρνητικά για τους γάμους των ομοφυλοφίλων... Πήρα θέση από τότε που ετέθη από τον υπουργό, τον κ. Χατζηγάκη, που μας εξέπληξε όταν μετά τη δήλωση για το σύμφωνο συμβιώσεως είπε ότι θα ορίσουμε μια πενταμελή επιτροπή από ομοφυλόφιλους να μας πουν τι θέλουν για να το βάλουμε στο νόμο. Του έκανα μια πολύ ισχυρή επίθεση, μάλιστα με μια επιγραμματική διατύπωση. Έφριξε ο κόσμος που το άκουσε και το ανέστειλε, κυρίως λόγω αυτής της δήλωσης. Γιατί ήταν άρρωστος και ο Αρχιεπίσκοπός μας, ο Ιερώνυμος, δεν ομιλεί άλλωστε, όπως ξέρετε, και οπισθοχώρησε. Πάντως, δεν μπορούν να κάνουν τέτοιο γάμο εντός εισαγωγικών. Δεν το προβλέπει η νομοθεσία.
Είναι το 10% του πληθυσμού. Δεν πρέπει να έχουν τα νομικά δικαιώματα που απορρέουν από τη συμβίωση; Να κρύβονται και να διώκονται αενάως; Έχω μερικές παρομοιώσεις, αλλά είναι πολύ σκληρές και δεν τις λέω. Δεν ξέρω αν εσείς έχετε οικογένεια, αλλά κάποιος που έχει θα έρθει το παιδί του, στα 19, να πει «εγώ θα πάω να ζήσω με μια κοπέλα που έχω, θα κάνω και ένα συμφωνητικό και θα έχω και δικαιώματα επί της περιουσίας σου» και να ’χει κι εκείνη δικαιώματα και ύστερα από λίγο καιρό να ξεγίνει η σχέση, αλλά να έχει κάνει και παιδιά... Ποια οικογένεια είναι αυτή;
Δεν είναι έτσι. Τα ίδια δικαιώματα που απορρέουν από το γάμο απορρέουν ακριβώς και από το σύμφωνο συμβιώσεως. O θεσμός της οικογένειας δηλαδή που έχουμε 2.000 χρόνια δεν μας κάνει; Ενδεχομένως η κοινωνία έχει αλλάξει. Αν αλλάζει προς το κακό, δεν πρέπει να το σταματήσουμε;
Ποιος κρίνει ότι κάτι τέτοιο είναι κακό; Εμείς το λέμε και από πλευράς χριστιανικής.
Σε περίπτωση που επιβληθεί διά νόμου είτε από τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την ευρωπαϊκή συνθήκη, τι θα κάνει η εκκλησία; Όσοι αισθάνονται χριστιανοί αλλά είναι και ομοφυλόφιλοι θα είναι αποσυνάγωγοι από το σώμα της εκκλησίας; Αν δεν έχουν μετάνοια, θα είναι. Και αν συζούν.
Δεν είναι σκληρό αυτό; Τι θα πει «είναι σκληρό»;
Δεν είναι σκληρό για μια θρησκεία που κηρύσσει την αγάπη; Άμα υπάρχει η αγάπη, υπάρχει και η δικαιοσύνη, υπάρχει και η υπακοή και η εφαρμογή των λόγων του Ευαγγελίου.
Θα ήθελα να μου περιγράψετε τη σχέση σας και να μου πείτε τη γνώμη σας για τον μακαρίτη Χριστόδουλο. Ήταν πάρα πολύ καλή η σχέσις μου με τον Χριστόδουλο. Ήμαστε σύμφωνοι σε μερικά θέματα, όπως η φιλοπατρία, το ενδιαφέρον για την ιεραποστολή, για τα εθνικά μας θέματα κ.λπ. Εγώ όμως δεν προερχόμουν από την αδελφότητα που προερχόταν εκείνος, από τη Χρυσοπηγή. Αυτοί ήσαν 4-5, και είναι ακόμα μερικοί. Εκτός αυτού, δημιούργησε ένα δικό του κύκλο, δικό του περιβάλλον, στο οποίο δεν είχα καμία συμμετοχή ούτε εγώ ούτε άλλοι.
Τον θυμάστε σαν φίλο; Περισσότερο ως φιλικόν άνθρωπο, όχι ως φίλο. Γιατί είχε τις δικές του φιλίες και σε μερικά πράγματα που για μας είναι πολύ σημαντικά στην εκκλησία ήθελε πάντα το δικό του. Μια φορά δεν έκανε μητροπολίτη Σιδηροκάστρου αυτόν που ήθελε, εξελέγη ένας δικός μου, και εγκρίνιαζε. Τότε και εγώ του είπα «και αυτός δικός σου είναι». Είχαμε φιλικές σχέσεις, αλλά όχι κάποια προσωπική εγκάρδια φιλία.
Με τον τωρινό Αρχιεπίσκοπο, τον κ. Ιερώνυμο, ποια είναι η σχέση σας; Είμαστε γνωστοί από παιδιά, παρότι υπολείπεται κατά τέσσερα χρόνια. Μέναμε στα ίδια οικοτροφεία τότε που ήμασταν στην Αθήνα. Έχει λεχθεί από τον άνθρωπο που μας ποδηγετούσε στα οικοτροφεία τότε ότι ο Ιωάννης Λιάπης επηρεάστηκε στη ζωή του από τον Άνθιμο. Εγώ το πιστεύω αυτό, γιατί από τη φιλολογία πήγε και αυτός στη θεολογία και μετά ακολούθησε τον ίδιο δρόμο. Είμαι εκείνος που, σε περίοδο αρχιεπισκοπίας του Σεραφείμ και ενώ ο Ιερώνυμος είχε το όνομα του Ιερώνυμου και ο Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας ήταν εκ των εκλεκτών του Ιερώνυμου, έπεισα τον Αρχιεπίσκοπο και τον πήραμε στη Σύνοδο. Αυτή ήταν η απαρχή για να γίνει γραμματέας και αρχιγραμματέας και επίσκοπος. Προς τιμήν του, το αναγνωρίζει. Τα χαλάσαμε σε μια περίοδο, όταν ετέθησαν τα οικονομικά και τα περιουσιακά. Καλώς ή κακώς, εγώ είμαι εκείνος που έγραψα το κείμενο, ότι αυτός και οι άλλοι επίσκοποι δεν είχαν καμία ευθύνη για τυχόν ατασθαλίες στη διαχείριση των οικονομικών.
Η πρόσφατη φράση του, ότι καλό θα ήταν οι επίσκοποι να μη μιλούν για δημόσια ζητήματα και για ζητήματα της πολιτικής, νομίζετε ότι αφορούσε εσάς; Όχι. Το είπε για τον Στέφανο των Σκοπίων, ο οποίος είπε ότι η Θεσσαλονίκη είναι δική τους. Βεβαίως, το Mega στα τρέιλερ έγραφε ότι το είπε για τον Στέφανο, αλλά στόχευε τον Άνθιμο. Η ΝΕΤ, όμως, δεν το ερμήνευσε έτσι. Και εγώ, χωρίς να πω για τον ίδιο, έπειτα από 2-3 μέρες είπα ότι λένε μερικοί πως δεν πρέπει να μιλάμε για τα θέματα της πατρίδας μας και τα θέματα τα εθνικά, αλλά πολλές φορές η σιωπή σημαίνει και δειλία. Είπαν, το λέει για τον Ιερώνυμο. Εγώ ονόματα δεν είπα. Όπως θέλει κανείς το ερμηνεύει.
Να υποθέσω ότι θα ζήσουμε μέρες μιας ένδοξης κόντρας; Εγώ εύχομαι να μην υπάρξει.
Πάντως εσείς προτρέπετε τον Αρχιεπίσκοπο να μιλάει περισσότερο, ε; Εγώ προτρέπω... Παρακαλώ. Τον παρακαλώ. Θέλω να ομιλήσει λίγο περισσότερο. Να μη συμβαίνει αυτό που μου λένε, ότι ψάχνουμε να βρούμε πού είναι η φωνή της εκκλησίας.

Σάββατο 7 Ιουνίου 2008

Η βαρβαρότητα της Ελληνοχριστιανικής «Δικαιο-σύνης»

Με δισέλιδη συνέντευξή του στην Α1, εφημερί-δα του Λαϊκού Ορθόδο-ξου Συναγερμού, ο πρόεδρος πρωτοδικών Δημήτριος Γαβαλάς υπεραμύνεται της αποφάσεώς του για την απόσυρση του βιβλίου της Έρσης Σωτηροπούλου. Το όργανο του ΛΑ.Ο.Σ. μάλιστα τονίζει: «Η δικαστική απόφαση με την οποία διατάσσεται η προσωρινή απόσυρση του μυθιστορήματος από τις σχολικές βιβλιοθήκες είναι μνημείο ελληνοχριστιανικού λόγου και θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία». Ο ίδιος, εκτός διαφόρων ακροδεξιών απόψεων, επαναλαμβάνει τα παρανοϊκά επιχειρήματά του, ότι αφού «κάποτε με το εφάπαξ αγόραζες σπίτι και σήμερα ούτε την πόρτα», κι αφού «ο ελληνικός λαός σήμερα στενάζει από την ακρίβεια», κι αφού «τα κορίτσια της ανατολικής Ευρώπης [] σήμερα δυστυχώς εργάζονται στους οίκους ανοχής και στα μπαρ της Δυτικής Ευρώπης», άρα ορθώς απαγόρευσε το βιβλίο της Σωτηροπούλου!
Αυτός ο άνθρωπος εξακολουθεί να δικάζει, να κρίνει ζωές και περιουσίες ανθρώπων, από δήθεν «πατριωτική θέση» και ως… αντιστεκόμενος στη Νέα Τάξη! Ποιος πολίτης μπορεί να έχει την παραμικρή εμπιστοσύνη στην κρίση του ακόμη και για ασήμαντη τροχαία παράβαση; Δεν θα έπρεπε πάντως να διώκεται πειθαρχικά για καθυστέρηση στην έκδοση αποφάσεων, γιατί έτσι το πιθανότερο είναι ότι γλίτωσαν έντιμοι άνθρωποι από την ορθή του κρίση, οι οποίοι αλλιώς θα πλήρωναν τις αντιλήψεις του περί των «εγκλημάτων» των δειλών συμμάχων εις βάρος των… γενναίων ναζί.
Αντέγραψα και παραθέτω ολόκληρο το νέο μνημείο εθνοσωτήριου ελληνοχριστιανικού λόγου, μνημείο Χυδαιότητας και Βαρβαρότητας της Ελληνοχριστιανικής «Δικαιοσύνης», δηλαδή τη συνέντευξη του δικαστή Γαβαλά σε άγνωστο συντάκτη της εν λόγω εφημερίδας.

τίτλος:
«Ζιγκ ζαγκ» στη χυδαιότητα μέσα στις σχολικές βιβλιοθήκες

Αποκλειστική συνέντευξη στην Α1 του θαρραλέου δικαστή Δημήτρη Γαβαλά που διέταξε την απόσυρση του βιβλίου με τις βωμολοχίες

Είμαστε στον απόηχο μιας δικαστικής απόφασης, για απόσυρση του μυθιστορήματος της Έρσης Σωτηροπούλου «Ζιγκ Ζαγκ στις νεραντζιές» από τις σχολικές βιβλιοθήκες.
Πράγματι αυτό είναι γεμάτο από χυδαίες λέξεις (γαμώ, μαλάκα, χέσε μας κ.λπ.), ενώ στην σελ. 18 μαθαίνουμε ότι «ο πυρετός φτιάχνει την καλύτερη μαστούρα», ότι «το πιο άγριο σεξ γίνεται μέσα στο χειρουργείο» και ότι ο ήρωας του βιβλίου «μια φορά μέσα στην εντατική είχε δει ένα δικέφαλο πέος»! Η δικαστική απόφαση με την οποία διατάσσεται η προσωρινή απόσυρση του μυθιστορήματος από τις σχολικές βιβλιοθήκες είναι μνημείο ελληνοχριστιανικού λόγου και θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία.
Δέχεται ότι και μία απλή ανάγνωση του «Ζιγκ Ζαγκ στις νεραντζιές» πείθει τον αναγνώστη ότι περιέχει κείμενα πορνογραφικά και χυδαία, με συχνή χρήση βωμολοχιών και αισχρών εκφράσεων, που δεν έχουν τίποτε το παιδαγωγικό.
Ακολούθως, αποδεικνύει με επιχειρήματα ότι οι λεγόμενοι «προοδευτικοί» κοροϊδεύουν τον κόσμο και ότι αυτό που εκείνοι εννοούν ως πρόοδο είναι στην πραγματικότητα οπισθοδρόμηση. Στην συνέχεια εκτιμά ότι η ιστορική αλήθεια αποκρύπτεται στην εποχή μας, διότι αποκρύπτονται τα εγκλήματα των Εβραίων εναντίον των Παλαιστινίων και παρουσιάζονται μόνο αυτά των Γερμανών εναντίον τους!
Τέλος, καταγγέλλει τους ψευτοκουλτουριάρηδες που μιλούν και γράφουν απαξιωτικά και περιφρονητικά για τους βασιλείς, ενώ επιμελώς αποκρύπτουν ότι τα κράτη με τις καλύτερες κοινωνικές παροχές σήμερα είναι «βασιλευόμενες Δημοκρατίες», όπως η Σουηδία, η Νορβηγία και η Δανία.
Θεωρήσαμε λοιπόν, ότι αξίζει τον κόπο να δούμε από πρώτο χέρι το σκεπτικό με το οποίο ο δικαστής κ. Δημήτρης Γαβαλάς εξέδωσε την απόφασή του. Ζητήσαμε λοιπόν και είχαμε από αυτόν την συνέντευξη που ακολουθεί:

– Τι σας ώθησε να γράψετε, την απόφαση που διέταξε την προσωρινή απόσυρση από τις σχολικές βιβλιοθήκες του βιβλίου της Έρσης Σωτηροπούλου «Ζιγκ - Ζαγκ στις Νεραντζιές»;
– «Η αγάπη μου για τα παιδιά, άλλωστε το αναφέρω στο σκεπτικό της αποφάσεώς μου, ότι πριν γίνω δικαστής, ήμουν καθηγητής κοινωνιολογίας και σαν εκπαιδευτικός ένιωθα την ανάγκη προστασίας των παιδιών από άσεμνα κείμενα και βωμολοχίες».
– Η προσωρινή απαγόρευση του βιβλίου, έγινε από εσάς κ. πρόεδρε αυτεπαγγέλτως;
– «Όχι αυτεπαγγέλτως, αλλά κατόπιν αιτήσεως γνωστού δικηγόρου, ο οποίος ως Έλλην πολίτης, υπέβαλε την σχετική αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, με την οποία ζητούσε την προσωρινή απαγόρευση - απόσυρση του βιβλίου από τις σχολικές βιβλιοθήκες μέχρι να εκδικασθεί η τακτική αγωγή του και την οποία υπόθεση δίκασα κατόπιν κληρώσεως, όπως γίνεται στο Πρωτοδικείο Αθηνών».
– Η προσωρινή απόσυρση του βιβλίου, που διέταξε η απόφασή σας, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, το περιμένατε αυτό;
– «Φυσικά και το περίμενα μετά πλήρους βεβαιότητος και αυτή η επίθεση με τιμά ιδιαίτερα, αφού ο Τύπος και γενικά όλοι μας πολεμάμε ό,τι υπολογίζουμε και ποτέ ό,τι περιφρονούμε. Επί παραδείγματι η “Ελευθεροτυπία” αφιέρωσε μια πρωτοσέλιδη στήλη και δύο σελίδες κατηγορώντας την απόφασή μου. Επίσης το μεγαλύτερο μέρος του Τύπου που πρόσκειται στην Αριστερά και Κεντροαριστερά επιτέθηκε στην απόφασή μου. Επαναλαμβάνω ότι αυτό το θεωρώ τιμή μου. Βέβαια υπήρξαν και εφημερίδες που έγραψαν για γενναία απόφαση από δικαστή με πατριωτική θέση. Ανάμεσα σ’ αυτούς και η εφημερίδα σας. Άλλωστε με τιμά το γεγονός, ότι ο απλός κόσμος που συναντώ στο δρόμο, που άκουσε στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο και διάβασε στις εφημερίδες για την απαγόρευση αυτή μου σφίγγει το χέρι και μου εκφράζει τα συγχαρητήριά του και τις ευχαριστίες του που η δικαστική αρχή ασχολήθηκε θετικά με την προστασία των παιδιών που βάλλονται πανταχόθεν από άσεμνες φωτογραφίες και κείμενα».

Η επίθεση κατά των δικαστών


– Δεν σας πείραξε που πολλές εφημερίδες έγραψαν εναντίον σας;
– «Όχι μόνον δεν με ενόχλησε, αλλά αντιθέτως με ευχαρίστησε και με ικανοποίησε ηθικά η επίθεση μερίδας του Τύπου, άλλωστε ο Τύπος πολλές φορές επιτίθεται σε ορθότατες ενέργειες των λειτουργών της Δικαιοσύνης».
– Γνωρίζετε να μας αναφέρετε, τέτοια παραδείγματα;
– «Φυσικά, πρόσφατο παράδειγμα είναι ότι μερίδα του Τύπου και μάλιστα τυγχάνει να είναι οι ίδιες εφημερίδες που επιτέθηκαν και σε μένα, επιτέθηκαν πρόσφατα και στον κορυφαίο εισαγγελικό λειτουργό και πανθολογουμένως έγκριτο νομικό αξιότιμον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Γεώργιο Σανιδά, για την ορθότατη στάση που τήρησε όσον αφορά τον γάμο των ομοφυλοφίλων στην Τήλο. Δηλαδή, πού θα καταλήξουμε; Ότι ο κ. Εισαγγελέας πριν από την επιβεβλημένη από το Σύνταγμα, τους νόμους και το ύψιστο λειτούργημά του ενέργεια, έπρεπε να ζητήσει την έγκριση του Τύπου και των δημοσιογράφων; Είναι άλλωστε απόλυτα φυσικό η ορθότατη από ηθικής, κοινωνικής και νομικής απόψεως θέση του κ. Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου που τίμησε ολόκληρο τον εισαγγελικό κλάδο, να προκαλέσει τις αντιδράσεις των οπαδών της διαφθοράς, του αμοραλισμού, της ανηθικότητας και κυρίως της ανωμαλίας».
– Επανερχόμενοι στη δική σας απόφαση προσωρινής αποσύρσεως του βιβλίου, κατηγορηθήκατε για λογοκρισία. Τι έχετε να πείτε;
– «Εάν απαγόρευα το βιβλίο από τα βιβλιοπωλεία, σαφώς θα ήταν πράξη λογοκρισίας. Εγώ όμως το απαγόρευσα, όχι από τα βιβλιοπωλεία, αλλά από τις σχολικές βιβλιοθήκες, όπως θα απαγόρευα και ένα βιβλίο που θα ωθούσε τα παιδιά στο έγκλημα ή στα ναρκωτικά, θα ήταν και τότε λογοκρισία;».
– Κατηγορηθήκατε ότι με το σκεπτικό της αποφάσεώς σας, πολιτικολογήσατε και μάλιστα η «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» έγραψε στο πρωτοσέλιδο για ακροδεξιό παραλήρημα. Εσείς τι λέτε επ’ αυτού;
– «Παραλήρημα δεν περιέχει η απόφαση, αλλά το συγκεκριμένο άρθρο της εφημερίδας. Όσον αφορά το θέμα, αν πολιτικολόγησα, πράγμα ασφαλώς απαράδεκτο για δικαστή, θα σας αναφέρω τα ακόλουθα: Η πολιτική επιστήμη, την οποία σημειωτέον σπούδασα στο Παν/μιο Αθηνών, πριν σπουδάσω νομικά, μας διδάσκει ότι σε κάθε πράξη και σε κάθε λέξη μας, μπορούμε να αποδώσουμε πολιτική διάσταση.
Το ότι αναφέρω μέσα στο σκεπτικό της αποφάσεώς μου, ότι τα κράτη με βασιλευομένη Δημοκρατία, όπως η Δανία, η Αγγλία, η Ολλανδία, η Σουηδία κ.λπ. έχουν καλύτερη κοινωνική πολιτική από τα κράτη της Προεδρευομένης Δημοκρατίας, δεν αποτελεί πολιτική άποψη, αλλά μια απλή διαπίστωση της πραγματικότητας.
Όπως άλλωστε την πραγματικότητα αναφέρω στην απόφασή μου, όταν γράφω ότι τα κορίτσια της ανατολικής Ευρώπης, κάποτε επί σοσιαλιστικών καθεστώτων εργαζόντουσαν στα εργοστάσια της Ρωσίας και της Ανατολικής Ευρώπης, ενώ σήμερα δυστυχώς εργάζονται στους οίκους ανοχής και στα μπαρ της Δυτικής Ευρώπης.

Τα πραγματικά εγκλήματα

– Γράψατε για τα εγκλήματα των «ΣΥΜΜΑΧΩΝ». Τι εννοείτε;

– «Εννοώ ότι οι Γερμανοί για τα εγκλήματά τους δικάστηκαν και τιμωρήθηκαν, ενώ οι “σύμμαχοι” για τα εγκλήματά τους, π.χ. τον βομβαρδισμό των αμάχων στη Δρέσδη, όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν, αλλά ούτε δικάστηκαν, όπως άλλωστε οι Εβραίοι δεν δικάστηκαν ποτέ για τα αποτρόπαια εγκλήματά τους κατά των Παλαιστινίων.
Εξάλλου όλοι γνωρίζουμε ότι οι Αγγλοαμερικανοί βομβάρδισαν και ισοπέδωσαν την ομόδοξη και φίλη της Ελλάδος Σερβία, αλλά ο πατριώτης Μιλόσεβιτς δικάστηκε σαν εγκληματίας».
– Η μάχη του «Στάλιγκραντ» που κατά την διατυπωθείσα στην απόφαση άποψή σας, μας ελευθέρωσε από τους Γερμανούς, τα πολλά διαζύγια χωρίς εύλογη αιτία και τα παιδιά, που όπως γράφετε στην απόφασή σας κάποτε έτρωγαν σπιτικό φαγητό και τώρα τρώνε έτοιμα και επιβλαβή φαγητά, τι σχέση έχουν με την απαγόρευση - απόσυρση του βιβλίου;
– «Σαν πρώτη άποψη, φαίνεται, τονίζω “φαίνεται”, να μην έχουν σχέση. Όμως έχουν βαθύτερη σχέση με κάποιες αντιλήψεις που υπάρχουν στην εποχή μας με τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, την παγκοσμιοποίηση που σαν οδοστρωτήρας θέλει να ισοπεδώσει θρησκεία, πατρίδα, παραδόσεις, ήθη και έθιμα, επίσης τον διεθνή καπιταλισμό και την ψευτοκουλτούρα, οι οπαδοί των οποίων πολέμησαν και κατηγόρησαν όπως άλλωστε ανέμενα με βεβαιότητα, την απόφασή μου».
– Μήπως γράφοντας όλα αυτά, επεκταθήκατε περισσότερο από όσο έπρεπε;
– «Έγραψα λιγότερα από όσα έπρεπε. Άλλωστε έπρεπε να αντιμετωπίσω την αναμενόμενη, όπως σας είπα, αντίδραση των οπαδών της Νέας Τάξης και της κακώς εννοούμενης κουλτούρας».

Τι προσδιορίζει το άσεμνο


– Το βιβλίο είναι άσεμνο;
– «Περιέχει άσεμνες φράσεις, οι οποίες δεν προσιδιάζουν στο λεξιλόγιο των παιδιών. Σημειωτέον ότι ο χαρακτηρισμός ως ασέμνου ενός κειμένου, δεν είναι αυστηρό έργο νομικού, αφού η έννοια του άσεμνου είναι αόριστη νομική έννοια, στην οποία υπεισέρχονται παράμετροι και κριτήρια εξωνομικά όπως θρησκευτικά, κοινωνικά, πολιτικά, ηθικά κ.λπ.».
– Επεκταθήκατε όμως και σε οικονομικά θέματα.
– «Φυσικά, τα πάντα συνδέονται μεταξύ τους και θα σας ρωτήσω, αφού μου δίνετε την ευκαιρία, είναι ψέμα αυτό που αναφέρω στην απόφασή μου, ότι κάποτε στην Ελλάδα με το “εφ’ άπαξ” αγόραζες σπίτι, και τώρα με το “εφ’ άπαξ” δεν αγοράζεις ούτε την πόρτα;». Είναι ψέμα ότι ο ελληνικός λαός σήμερα στενάζει από την ακρίβεια;».
– Βλέπετε κάτι μεμπτό στην απόφασή σας;
– «Δεν υπάρχει τίποτε αλάνθαστο, αλλά θα ήθελα να επισημάνω στους επικριτές μου το ακόλουθο: Ας ερευνήσουν με επιμέλεια να εντοπίσουν και να ανακαλύψουν έστω και ένα ψέμα στο κείμενο της αποφάσεώς μου ή κάτι που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα».
– Αναφέρετε στην απόφασή σας, ότι δύο έγκριτες εφημερίδες όπως η «ΕΣΤΙΑ» και ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» δεν περιέχουν πορνογραφικά κείμενα. Μήπως πρέπει να διαβάζουμε μόνο «ΕΣΤΙΑ» και «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ»;
– «Φυσικά και πρέπει να διαβάζουμε τα πάντα. Υπάρχουν και άλλες εφημερίδες που δεν περιέχουν πορνογραφίες. Όμως επέλεξα τις δύο προαναφερόμενες εφημερίδες για να επισημάνω ότι η πολιτική ιδεολογία και η δημοσιογραφία πρέπει να είναι σοβαρή και απαλλαγμένη από βωμολοχίες. Άλλωστε είναι γεγονός ότι οι δύο παραπάνω εφημερίδες, δηλαδή η “ΕΣΤΙΑ” και ο “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ”, μολονότι ανήκουν σε εκ διαμέτρου αντίθετες πολιτικές ιδεολογίες και κοσμοθεωρίες, εν τούτοις έχουν κοινό σημείο την πολιτική σοβαρότητα και την απουσία ασέμνων φωτογραφιών και πορνογραφικών κειμένων».

Ωμή επέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης

– Ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. πρόεδρε, ζήτησε την πειθαρχική δίωξή σας;
– «Δεν το γνωρίζω επίσημα. Αλλά διάβασα σε πρωτοσέλιδο της “ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗΣ” ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης ζήτησε τον πειθαρχικό μου έλεγχο».
– Αυτό αποτελεί επέμβαση της Εκτελεστικής εξουσίας στη Δικαστική;
– «Εάν αυτό δεν αποτελεί επέμβαση, τότε τι αποτελεί;».
– Τι γνώμη έχετε για τον υπουργό Δικαιοσύνης;
– «Εξακολουθώ να έχω την καλύτερη γνώμη, άλλωστε ουδείς είναι αλάνθαστος».
– Θα υπάρξει για εσάς υπηρεσιακή συνέπεια λόγω της αποφάσεώς σας για την απόσυρση του βιβλίου;
– «Αυτό θα μας το δείξει το άμεσο και προσεχές μέλλον».
– Ακούστηκε ότι έχετε καθυστέρηση στην έκδοση αποφάσεων, είναι αλήθεια;
– «Όπως πολλοί δικαστές, είχα και εγώ στο παρελθόν καθυστερήσεις. Όμως από τον Ιανουάριο του 2008 δεν έχω ουδεμία καθυστέρηση».
– Οποιαδήποτε πειθαρχική τιμωρία σας στο μέλλον, για προγενέστερες καθυστερήσεις μήπως θα έχει μοναδική αιτία την έκδοση της επίμαχης αποφάσεώς σας και την παρέμβαση του υπουργού Δικαιοσύνης;
– «Αυτό το αφήνω στην κρίση σας. Το μόνο που θα σας πω είναι, ότι τις πειθαρχικές τιμωρίες των δικαστών, τις αποφασίζει το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο του Αρείου Πάγου, στην κρίση του οποίου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη».
– Η συγγραφέας Έρση Σωτηροπούλου εξηγέρθηκε κατά της αποφάσεώς σας. Τι έχετε να πείτε;
– «Η συγγραφέας Έρση Σωτηροπούλου δεν είναι υποχρεωμένη να απολογηθεί για το έργο της, όπως ακριβώς και ο δικαστής δεν είναι υποχρεωμένος να απολογηθεί για την απόφασή του και για την κρίση του».
– Τελικά, το βιβλίο έπρεπε να αποσυρθεί;
– «Φυσικά και έπρεπε να αποσυρθεί. Το βιβλίο αυτό δεν εμπλουτίζει το λεξιλόγιο των παιδιών, αλλά τα ωθεί σε βωμολοχίες, με μια λέξη το βιβλίο αυτό δεν ωφελεί τα παιδιά, για τα οποία κατάλληλα βιβλία δεν είναι απλώς τα λογοτεχνικά κείμενα, αλλά τα βιβλία της παιδικής λογοτεχνίας. Όλοι ανεξαιρέτως οι παιδαγωγοί όπως ο Pestalozzi και πάνω από όλους ο θεάνθρωπος XPΙCTOC, ορίζει ότι πρέπει να προστατεύουμε τις αγνές παιδικές ψυχές, τις οποίες ανήγαγε σε πρότυπα για τους μεγάλους».
– Εάν τώρα ξαναδικάζατε την υπόθεση αυτή, τι απόφαση θα εκδίδατε;
– «Θα αποφάσιζα το ίδιο, θα διέταζα την απόσυρση του βιβλίου, αλλά στο σκεπτικό της αποφάσεως θα έγραφα ακόμη περισσότερα».

εφημ. ΆλφαΕΝΑ, φ. 423, 7-8.6.2008, σσ. 12-13